Op de site "Online-begraafplaatsen.nl" kwam onze stichting er recentelijk erachter dat jhr. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein op begraafplaats Soestbergen in een familiegraf is bijgezet na zijn overlijden in april 1834.

Op 3 januari 1840 werd zijn echtgenote Henriëtte Hofmann bijgezet in Graf 21 in de Taart of Rotonde van Zocher (tuinarchitect).

Begraafplaats Soestbergen te Utrecht is in 1829 aangelegd middels een besluit van Koning Willem I, die in heel Nederland liet verordenen dat overledenen niet meer in de kerk begraven mochten worden. Na dit besluit werd net buiten de vele steden en dorpen een begraafplaats aangelegd.

Bij de aanleg van Soestbergen moest een deel van het Houtense Zandpad een stukje verlegd worden in oostelijke richting. De begraafplaats is aangelegd op grond van de vroegere tuin van Landgoed Soestbergen. De begraafplaats was de eerste gemeentelijk openbare begraafplaats door de gemeente Utrecht aangelegd vanaf 1829.

Bij besluit van het college van burgemeester en wethouders van Utrecht werd rond 1930 de naam en volgorde van de Utrechtse begraafplaatsen vastgesteld. Soestbergen was dus de eerste Algemene begraafplaats, begraafplaats Kovelswade de tweede Algemene begraafplaats aangelegd in 1900-1901.

Begraafplaats Tolsteeg de derde Algemene begraafplaats aangelegd in 1930. Als laatste de vierde Algemene begraafplaats Daelwijk gelegen in Utrecht Overvecht, aangelegd in de jaren zestig van de twintigste eeuw.

Begraafplaatsen Soestbergen, Kovelswade en Tolsteeg zijn allen aan de oostelijke en zuidelijke kant van Utrecht aangelegd (rondom de spoorlijn Utrecht-'s-Hertogenbosch, Utrecht-Arnhem, Waterlinieweg, Gansstraat en Koningsweg).

In de jaren die volgden werden andere familieleden van Henriëtte Hofmann bijgezet in het graf. Volgens het grafregister is het familiegraf vanaf 18 augustus 1877 voor onbepaalde tijd gesloten. De volgende familieleden Bosch van Drakestein en Hofmann zijn in het graf bijgezet:

1. Begraven: 1832-08-28 J.C. Hofmann, 

2. Begraven: 1834-04-22 P.W. Bosch van Drakestein, 

3.   Begraven: 1835-05-24 H.H. Hofmann, 

4. Begraven: 1837-05-16 J.A. Hofmann, 

5. Begraven: 1840-01-03 H. Hofmann Wed. P.W. Bosch van Drakestein, 

6. Begraven: 1847-11-11 H.P. Hofmann Wed. C.F. van Aken, 

7. Begraven: 1858-08-28 C. Hofmann.

Rechthebbende op graf 21: jhr. Willem (koper) Bosch van Drakestein van Nieuw-Amelisweerd.

Bron: Het Utrechts Archief Archief 1376, 88.

Familiegraf aangekocht door Pieter Adriaan van Schermbeek, wed, J.J. Rossum

Johannes Cornelis van Schermbeek

Familiegraf aangekocht door Hendrik van Ommeren.

Bij besluit van den Raad der gemeente UTRECHT van den 15 Juni 1911 is het eigendomsrecht op deze grafstede vervallen verklaard. Ruimte voor +/- 12 lijken.

Nicolaas Wilhelmus Buddingh en Jan Gijsbert Buddingh.

Datum aan rechtsovergang zondag 12 juni 1842 erfenis van B.M. de Ree naar N.W. Buddingh.

Datum van rechtsovergang overschrijving nr. 42 van maandag 22 februari 1909 op Johanna Hubertha Beatricie Pellekaan.

Barchman Wuytiers (ook: Barchman Wuytiers van Vliet) is een uit Amsterdam afkomstige familie waarvan leden sinds 1829 tot de Nederlandse adel behoren en sinds de 21e eeuw ook tot de Belgische adel.

De genoemde Cornelis Gerard werd bij Koninklijk Besluit van 7 juni 1829, net als zijn ongehuwde neef Jan André Barchman Wuytiers (1789-1854), verheven in de Nederlandse adel, met clausule van erkenning; in 1901 lieten twee kleinzonen van de eerstgenoemde in 1829 geadelde onder wijziging van het KB van 1829 de verheffing omzetten in inlijving.

Deze inlijving berust mogelijk op een adelsbesluit van 28 juni 1686 waarbij Keizer Leopold I de titel ridder-baanderheer van het Heilige Roomse Rijk (overdraagbaar op alle afstammelingen die de naam dragen), verlening van vier adellijke kwartieren en machtiging om het predikaat 'Wohlgeboren' te voeren toekende aan Dietericum Wuytiers, heer van de Werve, die stierf zonder nageslacht; daarbij werd hij erkend afstammeling te zijn van het oud-adellijke geslacht Berthout. De ingelijfden zijn overigens geen afstammelingen van de rijksridder, en afstamming uit het geslacht Berthout is niet aangetoond.

In 1801 kocht een nazaat, Cornelis Gerard Barchman Wuytiers (1759-1835), de ridderhofstad Huis te Vliet in Lopikerkapel van jhr. J.J. de Geer (1750-1819). Om die reden namen latere nakomelingen de naam Barchman Wuytiers van Vliet aan. In 1902 kwam door huwelijk en vererving ook het landgoed met landhuis Voorn aan de Stadsdam in De Meern in deze familie.

Sinds 1962 wonen geen mannelijke leden van dit geslacht meer in Nederland; het hoofd van de familie verblijft anno 2017 in België en de kinderen van hem, jhr. Eric Barchman Wuytiers van Vliet (1958), onder wie de vermoedelijke opvolger als hoofd van deze familie, hebben zich laten incorporeren in de Belgische adel op basis van het adelsdiploma aan hun voorvader in 1829 verleend.

In 2014 waren er nog zes mannelijke telgen in leven, de laatste geboren in 1992.

Bron: Wikipedia Barchman Wuytiers

Het Onze Lieve Vrouwekerkhof is een gemeentelijk monument aan de Kerkhoflaan achter de Rademakerstraat 75 in Soesterberg in de gemeente Soest in de provincie Utrecht.

Leopoldine Antoinette Steenberghe (1828-1882)

Boedelscheiding na overlijden van Leopoldine Antoinette Steenberghe (1828-1882) vond plaats te 's-Gravenhage ten overstaan van notaris Pieter Cato Louis Eikendal op maandag 23 maart 1891.

Echtgenote van jhr. Carel Theodoor Jan Bosch van Drakestein (1807-1860)

Bron: Haags gemeentearchief, 0373-01, 2455, aktenummer: 2238.

De grafmonumenten op de het Onze Lieve Vrouwekerkhof aan de Kerklaan in Soesterberg op de rooms-katholieke begraafplaats zijn ter nagedachtenis aan leden van de familie Bosch van Drakestein. Carolus Borromaeus Bosch van Drakenstein schonk de grond van het landgoed Sterrenberg voor de bouw van de Rooms-katholieke Carolus Borromeuskerk. Een grafkelder van deze familie bevindt zich op het kerkhof.

Op het kerkhof is tevens een massagraf van Franse burgervluchtelingen uit de Eerste Wereldoorlog.

Bosch van Drakestein

Het familieveld is aangekocht met de opbrengsten van de verkoop van het landgoed Sterrenberg aan een parochie. Vanaf 1851 werden de eerste familieleden van Bosch van Drakenstein hier begraven.

Anno 2021 worden de familiegraven van Bosch van Drakestein onderhouden door de familiestichting Bosch van Drakestein, statutaire gevestigd in Bussum.

Op meerdere van de monumenten staat het familiewapen afgebeeld. Dit bestaat uit eikenbladeren, herten, een gevleugelde draak met adelaarspoten, maar ook pijlen, een helm en een kroon. Ook de tekst VIRTUTE ET LABORE (Deugd en Arbeid) staat meerdere keren aangegeven. Om sommige tombes staat een gietijzeren spijlenhek met natuurstenen pijlers. De spijlen eindigen in een Franse lelie. Tussen de ijzeren palen met fakkelmotieven rond enkele graven hangen ijzeren kettingen waaraan bollen met stekels hangen.

Jan Willem Hendrik Bosch († 1851)

De kelderzerk wordt bekroond door zadeldaken die elkaar volgens een Latijns kruis snijden. Hierop staat een pinakel met gevleugelde engelen, een pinakel en een wit marmeren kruis. Het hekwerk werd gemaakt door het Utrechtse bedrijf P.N. Hormaan.

Jkvr.  C.F.P. Bosch van Drakestein († 1863)
Jhr. F.L.Th.J. Bosch van Drakestein († 1866)

De overledene was ambachtsheer van De Vuursche, lid van de Eerste Kamer en lid van het Gerechtshof in Noord-Holland. Deze graftombe uit 1851 is de oudste op de begraafplaats. De graftombe is een voorbeeld van een neogotisch grafmonument uit het midden van de 19de eeuw.

Hendrik Willem Bosch († 1849) Jan Hendrik Frederik Bosch

Deze neogotische graftombe bestaat uit een op de kelderzerk staande kruisvormige graftombe. Het reliëf aan de achterzijde is een herdenkingsplaquette ter nagedachtenis aan de op dertienjarige leeftijd overleden zoon Frederik Willem. Op de hoeken aan de voorzijde staat een engel afgebeeld die met de voeten op de zuil van het postament rust. Zowel aan de voor- als achterzijde is een kruis aangebracht. Boven het wit marmeren kruis aan de voorzijde is een masceron uitgehouwen.

Jhr. Maximiliaan Elize Charles Bosch van Drakestein van

Reijerscop Creuningen († 1870)

Caroline Wilhelmine M. van Hoogendorp ( † 1872)

Jhr. P.J. Bosch van Drakestein († 1894)

Deze was ambachtsheer van De Vuursche. Zijn buste staat afgebeeld op een bronzen plaquette. Daarop prijken zijn onderscheidingen als Commandeur in de Orde van de Nederlandse Leeuw, ridder tweede klasse in de Orde van de Gouden Leeuw van het Huis van Nassau (1874) en het Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon. Zijn neoclassicistische graf werd in 1895 ontworpen door Jules Dony en beeldhouwer Vermeylen. Op de marmeren voetplaat staat vier rode marmeren zuilen en een kapiteel.

jkvr. Paulina Elisabeth Bosch van Drakestein (1803-1838)

Boedelscheiding na overlijden van jkvr. Paulina Elisabeth Bosch van Drakestein
(1803-1838) vond plaats te 's-Gravenhage ten overstaan van notaris CJ. Schiefbaan op donderdag 30 juni 1853.

Bron: Collectie Overijssel, 1458.1, 5.

Bron: Haags Gemeente archief, 0373-01, 114, aktenummers: 7817 en 9703.

jhr. Carel Baldewijn Joseph Bosch van Drakestein (1850-1926)

Boedelscheiding na overlijden van jhr. Carel Baldewijn Joseph Bosch van Drakestein (1850-1926) vond plaats te Vierlingsbeek (Noord-Brabant) ten overstaan van notaris Petrus Johannes Brabers, (1907-1932) op vrijdag 29 januari 1926.

Bron: Brabants Historisch Informatie Centrum (BHIC), 7130, 168, aktenummer: 30.

Het graf wordt omgeven door een laag hekwerk dat bestaat uit zes achtzijdige paaltjes, die zijn verbonden door ijzeren trekstangen met sierornamenten.

Petrus Josephus Johannes Sophia Maria van der Does de Willebois ('s-Hertogenbosch, 9 januari 1843 - aldaar, 11 mei 1937) was een Nederlands burgemeester van 's-Hertogenbosch en lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. Hij was een van de oprichters van de St. Radboud Stichting, Katholieke Universiteit te Nijmegen.

Het grafmonument van Barbera Bosch van Drakestein-Volkhemer op de Algemene Begraafplaats Tongerseweg in de Nederlandse stad Maastricht is een rijksmonument.

Achtergrond

Het grafteken werd in 1842 opgericht voor Barbera Annetta Cornelia Christine Octavie Volkhemer (1820-1842). Zij trouwde een jaar eerder met ritmeester jhr. Carolus Theodorus Joannes Bosch van Drakestein (1807-1860), lid van de familie Bosch.

Beschrijving

Het monument bestaat uit een hardstenen basement waarop een smeedijzeren hekwerk is geplaatst, ondersteund door tien schedels en doodsbeenderen, en voorzien van diverse rouwattributen die deels in goud zijn beschilderd: een tiara met twee kruiselings geplaatste kruisstaven en twee doodsbeenderen; bloemenmandje met schaar, die een bloemstengel afknipt; een pastoorshoed met kruiselings geplaatste herdersstaf en herdersschopje; de geloof- hoop- en liefdesymbolen; twee zeisen en een schop; een gekruiste hellebaard en zwaard, daarboven een helm en twee gekruiste doodsbeenderen; een kelk met twee gekruiste olijftakken; een prinsenkroon met twee gekruiste scepters, twee gekruiste doodsbeenderen en ten slotte een schaal met bellen, blaaspijp en een doodskop. In de bovenrand van het hekwerk is te lezen:

"B.A.C.C.O. Bosch van Drakestein Geboren Volkhemer Overleden den 10den Juny 1842 Zij Ruste in Vrede"

De Antoniuskerk uit 1856, waar nu het Heiligenbeeldenmuseum is gevestigd, is de oudste nog bestaande Cuyperskerk in ons land en het op één na oudste ontwerp. Dat is een bijzonderheid. Verder vormen kerk, pastorie (gebouwd in 1868), grafkapel (gebouwd in 1865), school en schoolmeesterswoning samen één van de oudste Rooms Katholieke Cuypers cluster van bouwwerken in Nederland. De bouwperiode van het geheel strekt zich uit van de jaren vijftig tot tachtig van de negentiende eeuw.

Afgezien van gebouwen ontwierp Cuypers ook beelden, kruisen, lampen, bidstoelen, priestergewaden en ander religieus roerend goed in zijn atelier. Net als veel andere begraafplaatsen die ontwikkeld zijn na het overheidsverbod om rondom en in kerken te begraven, werd ca. 1830 op initiatief van de toenmalige Baron Reinier Engelbert van Dorth tot Medler en zijn vrouw Barones M.G. van Hövel tot Westerflier aan Pierre Cuypers de opdracht gegeven een begraafplaats te ontwerpen. Deze begraafplaats, die rond dat zelfde jaar werd aangelegd, was vermoedelijk een van zijn eerste ontwerpen boven de grote rivieren.

Op deze begraafplaats vinden we diverse graftekens uit de periode van 1847 tot 1887 waarvan aangenomen wordt dat zij door Cuypers ontworpen zijn. Ook zijn hier diverse leden van de familie Van Dorth tot Medler begraven, waarvan vooral Judith, Theodoor en Josephine van Dorth een belangrijke rol hebben gespeeld als opdrachtgever voor de bouw van Cuypers monumenten in Kranenburg.

Ongeveer twee jaar na het overlijden van zijn jongere broer Theodoor, gaf Zeno T.J.H. baron van Dorth tot Medler, in 1865 opdracht aan Cuypers om een grafkapel op de begraafplaats te bouwen. Naast de leden van de familie van Dorth tot Medler, liggen hier ook andere adellijke bewoners van naburige landgoederen begraven.

In zijn jeugdjaren reed hij vaak onder de schuilnamen "Ulysses" en "Bismarck" om zijn adellijke familie niet in verlegenheid te brengen. Wedstrijdsport werd kennelijk niet als comme il faut beschouwd. Ook zou hij zijn hele carrière amateur blijven. Eind juli 1914 liep hij de wereldtitel bij de amateursprinters mis, doordat op 1 augustus de Eerste Wereldoorlog uitbrak, waarna het titeltoernooi in Kopenhagen werd afgebroken. Bosch was in de jaren rond de Eerste Wereldoorlog zeer succesvol: in totaal won hij 17 Nederlandse titels.

Bosch van Drakestein nam driemaal deel, en won tweemaal een medaille tijdens de Olympische Spelen. In 1908 nam hij deel, in 1924 won hij samen met Maurice Peeters brons op het onderdeel tandem en in 1928 in Amsterdam zilver op de 1000 meter tijdrit. Na dit toernooi beëindigde hij zijn sportcarrière.

Naast en na de wedstrijdsport was hij ook actief als uitgever, sportjournalist en bestuurder. Mede door zijn toedoen werd in 1928 de Nederlandsche Wieler Bond opgeheven en de KNWU opgericht. Bosch van Drakestein stond bekend als een sportief coureur.

Vanaf midden jaren dertig raakte Bosch van Drakestein in politiek troebel water verzeild. Zijn voormalige vriend en medeoprichter van de KNWU Barend Swaab de Beer werd zijn grootste vijand, waar diens Joodse afkomst niet vreemd aan was. In 1939 flirtte hij openlijk met de NSB en correspondeerde met het fel anti-semitische tijdschrift De Misthoorn. Swaab de Beer wist later aan de nazi's te ontkomen door naar Zwitserland uit te wijken. Er werd na de bezettingstijd een aanklacht tegen Bosch van Drakestein ingediend in verband met zijn chicanes ten opzichte van Swaab de Beer, maar dit leidde tot niets.

Tevens was Gerard de uitvinder van het witte achterspatbord. Zodat fietsers van achter zichtbaar waren voor automobikisten.

Bron: Wikipedia Begraafplaats Sint Barbara (Utrecht)

1.   Jhr. Wilhelmus Johannes Marie Bosch van Oud-Amelisweerd. Geboren 22 mei 1829 te Utrecht, Utrecht en overleden 29 augustus 1899 te Utrecht, Utrecht. Hij werd 74 jaar oud.         
2.   A.C. van de Poll. Geboren 8 augustus 1833 te Amsterdam, Noord-Holland en overleden 17 december 1916, Utrecht, Utrecht. Zij werd 83 jaar oud. 
3.   Jkvr. Maria Antonia Catharina Geraldina Bosch van Oud Amelisweerd. Geboren 1 mei 1900 te Amsterdam, Noord-Holland en overleden op 7 oktober 1988. Zij werd 88 jaar oud.
4.  Jkvr. Marie Therese Bosch van Oud Amelisweerd. Geboren op 26 april 1898 te Utrecht, Utrecht en overleden op 10 mei 1968 te Utrecht, Utrecht. Zij werd 70 jaar oud.
5.   Jhr. Felix Hubert Maria Michiels van Kessenich. Geboren op 20 oktober 1895 te Meerssen, Limburg en overleden 30 december 1974 te Utrecht, Utrecht. Hij werd jaar 79 jaar oud.
6.  Jhr. Willem Louis Gerard Marie Bosch van Oud-Amelisweerd. Geboren 19 augustus 1902 te Amsterdam, Noord-Holland en overleden 26 november 198 te Utrecht, Utrecht. Hij werd 78 jaar oud.        
7.   A. van der Panne. Overleden 27 juli 2000.