Op vrijdag 17 april 1665 wordt erop een fiche een nieuwe verpachtingsronden gehouden door de toenmalige houder van de tiendrechten in de ambachtsheerlijkheid Ommeren en Lienden (Gelderland). In de zeventiende eeuw behoorde deze tiendrechten bij diverse aanzienlijke lieden die in de omgeving van het dorp (kerspel) van Ommeren woonde.

In de 18e eeuw komt het tiendrecht van de heerlijkheid van Ommeren toe aan Paulus van Bijleveld. In het jaar 1795 na het overlijden van Paulus van Bijleveld heeft hij in zijn testament bepaald dat neef Paulus Willem Bosch (1771-1834) het tiendrecht als erfenis toebedeeld eeg van zijn oom..

Paulus van Bijleveld was de oudere broer van Cornelia van Bijleveld, dus de oom van Paulus Willem Bosch. 

Bij het opmaken van de Memories van Successie van jhr. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein in 1834. Wordt er geschreven over het recht op tiendheffing (recht) op diverse landerijen en landbouwgronden in de gemeente Lienden bij en om het dorp Ommeren in de provincie Gelderland.

Een tiend was het recht op het heffen van opbrengsten op landbouwgronden of boomgaarden om een tiende gedeelte hiervan af te staan aan de heer die het recht op de tiendheffing had. Het tiendrecht is in de jaren tien van de twintigste eeuw afgeschaft en afgekocht. Destijds door de toenmalige grootgrondbezitters van die tijd.

In het jaar 1894 na het overlijden van jhr. Paulus Jan Bosch van Drakestein (1825-1894) is bekend bij het opmaken van zijn Memories van Successie dat hij nog de tiende in het Ommersche Veld bezat.

Schoonzoon van Paulus Jan Bosch, jhr. P.J.J.S.M. van der Does de Willebois uit ''s-Hertogenbosch deed rond 1908-1910 aangifte bij de Tiendecommissie in het derde Tiendedistrict te Tiel te Gelderland om het tiendrecht in Ommeren, genaamd op De Princen of Oudeweise tiend ook wel genaamd de Ommerveldse Havertiend afgekocht en vergoed te krijgen.

Bij besluit van de tiendecommissie van dinsdag 23 augustus 1910 werd hier het fiat voor gegeven.

Bron: Het Gelders Archief, 0094 Tiendecommissie in het derde Tiendedistrict te Tiel, 127.

De stichting vroegst bekende vermelding van herberg De Klop dateert van vrijdag 8 oktober 1610. In een akte werd er erfpacht vastgelegd voor het kapittel van Oudmunster te Utrecht voor Adam van Lokhorst na opdracht door Jaspar Quingett. Het betrof hier van een halve hoeve land achter de Klop. Gelegen tegenover het voormalige convent Mariëndaal onder Zuilen.

Bron: Het Utrechts Archief, 76, 9-9.

Uit twee andere archieven die te vinden zijn bij het Amsterdams Stadsarchief in aktenboeken van transport van onroerend goed uit 1680 en 1681. Wordt als belending van verkoop van hofstede Roosendaal, De Klop als belending genoemd.

Bron: Amsterdam Stadsarchief, toegang 5066, inv. nr.37 folio 261 en toegang 5067, inv. nr.26 folio 225.

Met dank aan Frits van Riel te Utrecht.

Hierop is een vermelding van herberg De Klop aan het einde 17e eeuw te vinden wat toen nog vermeld werd als 'herberge d'Klop'. Op woensdag 12 januari 1695 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris Nico Vonck het goed verkocht door Cornelis Teuniss van Oostveen, wonende op De Klop te Zuylen samen met zijn echtgenote Dirkie Janss.

Koper was Hendrik Willhem Brieell, van beroep Advocaat aan het Hof van Utrecht. Op dezelfde dag ten overstaan van notaris Vonck verruilde Cor van Oostveen zijn bezit De Klop om het voortaan te huren van Hendrik Brieell.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U083b018 aktenummer 6 12-01-1695 en U083b018 aktenummer 7 12-01-1695.

Bij een tweede bekende huurcedule bekend van dinsdag 22 februari 1707 opgemaakt bij de Utrechtse notaris Theodorus Vosch van Avezaat verhuurde Weyntje van Zyll weduwe van Jochem van Veen Huysinge ende herberge De Clop aan Jan Arissen in de Klop in het gerecht van Zuilen.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U118a002 aktenummer 415 22-02-1707.

Een kleine twee jaar later verhuurde Weyntje van Zyll ten overstaan van Vosch van Avezaat op zaterdag 13 oktober 1708, huysinge en de hergerbe De Clop aan Jan Arissen van Barnevelt.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U118a002 aktenummer 514 13-10-1708

Op maandag 12 januari 1711 verhuurde Weyntje van Zyll ten overstaan van Vosch van Avezaat, huysinge en herberge c.a. met cleyn huysjen over den dyck; Vecht omtrent Rosendael, De Clop aan Arien Cornelissen van Schayck.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U118a003 aktenummer 101 12-01-1711

Op zaterdag 23 juni 1736 werd ten overstaan van het Hof van Utrecht en het gerecht van Utrecht herberg De Klop verkocht voor 2000 duizend en 50 carolusguldens en 20 stuivers, Verkoper was Gerrit Maassen die het goed verkocht aan Hendrik van Bijleveld brouwer wonende te Vleuten.

Hendrik was zoals eerder beschreven brouwer maar ook schepen van het gerecht Vleuten. als Hendrik sterft komt herberg De Klop toe aan zijn enigste zoon Johan van Bijleveld werd geboren in ca. 1702 en overleed in 1769, net als zijn vader beoefende hij ook dezelfde beroepen.

Bron: Het Utrechts Archief, T76 huisarchief Zuilen, Invt. 45.

Ruim vijf jaar later werd ten overstaan van de Utrechtse Dirk Oskamp door Hendrik van Bijleveld, huysinge en herreberg De Klop, verhuurd aan Willem Goes op zaterdag 10 juni 1741.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U188a003 aktenummer 119 10-06-1741

Op zaterdag 25 mei 1782 vond ten overstaan van de Utrechtse notaris Willem Gerard van Nes de boedelscheiding plaats van de ouders van Willem Hendrik van Bijleveld (1733-1799), Paulus van Bijleveld (1741-1795) en Cornelia van Bijleveld (1746-1823).

Vader Johannes Cornelis van Bijleveld, (1702-1769), huwde in 1751 Ida Eycken.

Zij overleed in 1780.

Cornelia werd vertegenwoordigd door haar echtgenoot Theodorus Gerardus Bosch. In de achttiende- en negentiende eeuw was het gewoonlijk dat nalatenschappen naar een vrouwelijk lid van een familie werden beheerd door de echtgenoot. Uit de boedelscheiding kreeg Cornelia van haar ouders herberg De Klop, heden gelegen aan de Klopdijk 2 te Utrecht Overvecht.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U211a005 aktenummer 28 25-05-1782.

Van een huurcedule uit het tijdperk dat Cornelia van Bijleveld het goed van De Klop bezat. Verhuurde Theodorus Gerardus Bosch ten overstaan van de Utrechtse notaris Johan Kelffkens op vrijdag 2 november 1782, huysinge c.a., zynde een herberg met kolffbaan; de Vegt by het Sandpad, aan Daniel Vreaart, genaamd Daniel Vreyers, wonende te Achttienhoven tesamen met zijn echtgenote Aaltje van der Woert.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U225a015 aktenummer 11 02-22-1787.

Na het overlijden van Cornelia van Bijleveld in 1823 komt de herberg toe aan haar zoon Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, U321a052 1828 sep.-1828 dec.  29-10-1828 - 04-11-1828

Bron: Het Utrechts Archief, 76, 45.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, U324c047 1845 juni-1845 sep. 14-06-1845 - 23-06-1845

Op dinsdag 31 januari 1804 kocht Cornelia van Bijleveld voor f. 1.800, - gulden 4 morgen land aan van ten overstaan van de Utrechtse notaris Nicolaas Wilhelmus Buddingh van Hermanus Fransen Jansz, echtgenoot van Eva Wiggen, land gelegen in Westbroek. Land ging bij herberg De Klop behoren.

Andere landerijen in de polder van Westbroek kwamen uit de boedels van familie van Cornelia van Bijleveld of waren aangekocht door Theodorus Gerardus Bosch aangekocht.

Op zaterdag 23 september 1837 vroeg jhr. Willem Bosch van Drakestein aan het department van het ministerie van oorlog om schadeloosstelling omdat hij de stenen koestal vergroot had achter De Klop met daarop neergelegd dakpannen.

Bron: Het Utrechts Archief, 76, 45.

De straatnaam de 'Kloplaan' werden door gemeentesecretaris, burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht vastgesteld op maandag 8 oktober 1956.

De Kloplaan is gelegen tussen de Pr. Irenelaan en de rivier de Vecht in het noordelijke deel van de wijk Zuilen.

De straatnaam de 'Klopdijk' werden door gemeentesecretaris, burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht vastgesteld op dinsdag 16 april 1985.

De Klopdijk is gelegen ten oosten van herberg De Klop in de Utrechtse wijk Overvecht. 

De oudste vermelding die de stichting bekend is van De Klop is de 'Cloop' op de stadregiokaart uit 1629 die zich in de Het Utrechts Archief te vinden is. Diverse historici, Hollandse Waterlinie websites en Regionaal Historische verenigingen schrijven allemaal prachtige artikelen over de historie van Fort aan De Klop. Met de hierin voor hun bekende vermelding dat het fort genoemd is naar herberg De Klophaemer. Met hierin, in 90% van de gevallen in het verhaal niet opgenomen dat het om het naast gelegen pand De Klop gaat.

Gelegen naast het fort De Klop aan de Klopdijk 2. Evenmin hierin na het uitgebreid nagekeken te hebben op de website laat geen enkel persoon of verenging een goede duidelijke bronvermelding zien. Waarmee te herleiden is dat erover de herberg geschreven wordt als De Klophaemer.

De herberg vormde in vroegere tijden een rust- en slaapplaats voor florense die over het naastgelegen zandpad naar Amsterdam of Utrecht trokken. De Klop was er ook voor de trekschuiten en andere scheepjes die veerdienst uitvoerde op de naast gelegen rivier de Vecht. Die meestal hun begin- of eindpunt hadden bij de herberg.

Een tweede opvallende naar onze mening gedeeltelijke misvatting beschreven hierin is dat ze het hebben over dat Fort aan De Klop genoemd naar herberg De Klophaemer.

Het klopt inderdaad dat in een opgesnorde bron uit een placaatboek uit 1729 herberg De Klop. De Klophaemer wordt genoemd. Wat in één van de summiere bronnen te bevinden is op internet. Waaronder op Google Books en Delpher.nl.

Dat het De Klophamer was geldt verder niet voor de verdere voor- en achterliggende jaren waarin in vermoedelijk tientallen notariële akten wordt geschreven over De Clop of De Klop en niet als zijnde De Klophaemer.

Dus leest uw op een website dat Fort aan de Klop is genoemd naar Herberg De Klophamer, dient dit met een korreltje zout te worden verstaan. In de vele honderden jaren vanaf de zeventiende eeuw was, en is het De Clop of De Klop.

Mocht een ander van mening zijn en bewijs hebben dat er in meerdere akten wordt geschreven als zijnde De Klophamer. Dan verneemt de stichting dat graag en kunnen we dit bijstellen.

Op dinsdag 31 januari 1804 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris Nicolaas Wilhelmus Buddingh 4 mergen weyland getransporteerd van eigenaar. Gelegen in  de ambachtsheerlijkheid Westbroek en Buytenweg achter de Klop. Verkoper was Hermanus Fransen Jansz, wonend te Zuilen Mariëndaal, echtgenote Eva Wigman. Koopsters was Cornelia van Bijleveld. Zij kocht de 4 morgen land aan om bij haar bezit van boerderij De Klop te trekken. De weilanden lagen enkele tientallen meters in noordwestelijke richting van De Klop af.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U272c030 aktenummer 13 31-01-1804.

In het jaar 1819 werd westelijk tegen het terrein van boerderij De Klop het Fort aan de Klop aangelegd. Onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Cornelia heeft zoals te zien is op de kadasterkaart in dat jaar een aantal stukjes land behorend bij de boerderij aan de Staat der Nederlanden moeten verkopen voor de aanleg van de fortificatie.

Fort aan de Klop is een verdedigingswerk aan de rivier de Vecht in Utrecht. Het fort werd aangelegd in 1819. De functie van het fort bestond onder andere uit de bescherming van de stad Utrecht. Het was tevens onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie.

 De huidige kruising Klopdijk, Vechtdijk en Eerste Polderweg was vroeger een belangrijk kruispunt voor het verkeer dat met kleine schepen, via de Vecht en de Westbroekervaart (nu Klopvaart), de stad Utrecht moest kunnen bereiken.

Op deze plaats floreerde de toenmalige herberg "de Clophaemer", waar reizigers onderdak werd geboden. De naam van het fort en van veel organisaties in de omgeving in Utrecht Overvecht zijn hiervan afgeleid.

Op dit gedeelte van de Vecht was destijds nog geen brug, zoals nu het geval is. Men moest daarom gebruikmaken van de veerdienst van de herberg om de rivier over te steken. De Fortlaan in het wijkdeel Zuilen dankt zijn naam aan het gebruik van deze veerdienst. 

Bron: Wikipedia Fort aan de Klop.

Boerderijcomplex met 17e eeuws woonhuis en compleet erf met o.a. diverse schuren, aan de Vecht en de Klopdijk gelegen.

Het aan een bocht in de Vecht, Klopdijk en 1e Polderweg gelegen erf is zeer compact en bevat achter het hoofdgebouw twee houten schuren, een stenen schuurtje en een hooimijt. Tevens bevindt zich aan de overzijde van de 1e Polderweg een houten schuur.

Het hoofdgebouw, eenlaags met schilddak met de nok evenwijdig aan de Klopdijk, bestaat uit een woongedeelte en een aangebouwd stalgedeelte aan de linkerzijde.

Het stamt uit de 17e eeuw en heeft een opkamer en een kelder. De gevels zijn witgeschilderd en hadden tot voor kort geen goten.

De op het zuid-oosten gerichte voorgevel aan de Klopdijk heeft eenvoudige, forse muurankers. In deze gevel bevindt zich een deur met rechts daarvan drie vensters en links twee vensters behorend bij de opkamer, alle met de oude luiken.

De rechter zijgevel heeft twee hoog geplaatste vensters, eveneens nog met luiken, met daaronder twee kelderlichten, het voorste met luikje, het achterste met diefijzers.

Achter het hoofdgebouw ligt een rij bijgebouwen. Geheel links, aan de Vecht, een groene houten schuur onder zadeldak met pannendekking, daterend uit de 19e eeuw (of eerder). De nok ligt evenwijdig aan de Klopdijk. De lage zuid-west gevel van rabatwerk heeft links een inrijpoort en rechts een deur. De blinde topgevels rechts en links zijn gepotdekseld.

Daarop volgt een witgeschilderd stenen gebouw onder steil zadeldak, met de nok evenwijdig aan de Klopdijk, vermoedelijk uit de eerste helft van de 19e eeuw. De noord-oost gevel, met vlechtingen, heeft een deur en een zolderluik. De zuid-west gevel, eveneens met vlechtingen, is blind. De noord-west gevel heeft een halfrond stalraam.

Hierna volgt de nog compleet aanwezige vierkante hooimijt onder puntdak.

Rechts sluit de rij langs de 1e Polderweg met een houten schuur van rabatwerk onder een met pannen gedekt zadeldak met de nok loodrecht op de Klopdijk, stammend uit de 19e eeuw (of eerder) De zuid-oostelijke puntgevel met inrijpoort, zolderluik en daarboven vier invliegopeningen voor duiven, heeft rijk-gesneden windveren en kozijnen.

De groene rechtergevel langs de 1e Polderweg heeft twee kleine halfronde vensters. De linker zijgevel heeft een deur, een venster en enkele gewijzigde kleine vensters. De puntgevel aan de achterzijde heeft eenvoudige windveren en is zwart geschilderd.

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) te Amersfoort.

Op donderdag 30 mei 1754 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris Luyt van der Pauw boerderij De Hoed, gelegen te Vleuten verkocht. De gemachtigde in de verkoop was Hendrik van den Bosch. Verkoper was Isaacq de I' Espaul van beroep lid van de veertig raad van Delft. Koper van Den Hoed was Theodorus Gerardus Bosch van beroep koopman te Utrecht. 

Fragment van omschrijving van Den Hoed in de notariële akte:

hofstad en huysinge met 26 mergen zoo boomgaert als bouwlandt ca, te Vleuten, genaamd Den Hoedt.

Na het overlijden van Theodorus Gerardus Bosch in 1802 gaat boerderij Den Hoed over op zijn schoonzoon Hendrik Joseph Baron Michiels van Kessenich. Hij is getrouwd in 1793 met Cornelia Jacoba Bosch. Zij is de zus van Paulus Wilhelmus Bosch.

Uit het huwelijk van Cornelia Jacoba Bosch met Hendrik Joseph komen twee zonen. Johan Alexander Hubert Baron Michiels van Kessenich (1800-1863) en Frans Bernhard Hubert Jonkheer Michiels van Kessenich (1802-1881).

Bron: Het Utrechts Archief Notarissen in de stad Utrecht 34-4 U205U009, aktn. 79, 30-05-1754.

Eigenaren boerderij Den Hoet (Belcampostraat 4-6)

Kadastrale gemeente Vleuten, Sectie A en F

1.   Hendrik Joseph baron Michiels van Kessenich en echtgenote Cornelia Jacoba Bosch 1823-1839 (legger 83)

2.   Jan Alexander Hubert baron Michiels van Kessenich en Con. 1839-1854/1860 (zoon) (legger 188)

3.   Cornelia Maria Eugenia Petronella barones Micheils van Kessenich (dochter), echtgenote van jhr. Carel Jan Hendrik van Nispen tot Sevenaer

en jhr. Paulus Josephus Aloysius Anealitus Maria van Nispen tot Sevenaer 1860-1915 (zoon) (legger 445)

4.   jhr. Mr. Paulus Josephus Aloysius Anealitus van Nispen tot Sevenaer en

jhr. Joannes Ludovicus Emmanuel Maria van Nispen tot Sevenaer, heer van Kessenich en Hunsel (zoon) 1915-1966 (legger 1065)

5.   Maatschap Van Nispen tot Sevenaer, gevestigd te Huis ter Heide, maten: jhr. Joannes Ludovicus Emmanuel Maria van Nispen tot Sevenaer, wonende te Huis ter Heide

(gemeente Zeist), jkvr. Theresia Maria Margaetha Cecilia van Nispen tot Sevenaer, wonende te Rosmalen, gehuwd met Frans Jozeph Maria Rouppe van der Voort 1966-1967 (legger 3116) (Utrechtseweg 111)

6.   Agtha Sophia Spithoven, wed. Adrianus Johannes Spithoven (veehouder) 1967-1972 (koper) (legger 3194)

7.   Adrianus Cornelis Vernooij, gehuwd met Josephina Maria Vernooij 1972-1987

(koper) (legger 3896)

Bron: Kadasterarchiefviewer 1832-1987.

Beschrijving van Den Hoet volgens Wikipedia Den Hoet

Den Hoet was een versterkt huis uit de middeleeuwen aan de weg tussen Utrecht en Vleuten. Het lag in een lus van de inmiddels verdwenen rivier de Rijn. Het terrein waarop het zich bevond is bewaard gebleven. Het nog aanwezige toegangshek, dat dateert uit de 16e eeuw, is een rijksmonument.

Op het terrein staat thans een boerderij met de naam Den Hoet, een gemeentelijk monument. Vroeger was de omgeving ervan landelijk gebied, thans stedelijk gebied: de buurt Het Zand in de Utrechtse wijk Leidsche Rijn. In de directe omgeving van de boerderij Den Hoet is een straat met dezelfde naam.

De geschiedenis van deze boerderij gaat terug tot in de late middeleeuwen, toen er naastde boerderij op het tegenwoordig nog aanwezige omgrachte eiland een versterkt stenenhuis stond. Op een kaart uit 1556 staat op de plaats van de huidige boerderij een langhuisboerderij met drie hooibergen getekend. Dit complex behoorde bij het versterktehuis. Het stenen huis op het eilandje is ergens tussen 1671 en 1714 gesloopt.

Den Hoet was een leen van het kasteel Ruwiel en uit het leenregister van dit kasteel weten we datin 1593 Dirk van Westrenen beleend werd met 'een hofstede genaempt den Hoet met achtmergen lants ende een duyfhuys gelegen aende weijde int proosten gericht van Oudmunster. In de achttiende eeuw werden leden van de families Lespaul en Bosch met Den Hoet beleend.

Dit waren allemaal mensen die zelf niet op Den Hoet woonden, maarde boerderij met het omringende land verpachtten. De boerderij is tot in deze eeuw eenpachtboerderij gebleven. Door de eeuwen heen zal het pand diverse malen zijn verbouwd.De huidige dwarshuisboerderij dateert grotendeels uit 1917.

Het achterhuis had tot voorkort zijmuren van een groot formaat stenen die met leem waren gemetseld en mogelijknog uit de zeventiende eeuw dateerden of zelfs nog ouder waren. Bij de laatste verbouwing in 1989 werd het achterhuis echter ingekort en de zijmuren opnieuw opgetrokken.Het voorhuis werd in opdracht van P. van Nispen tot Sevenaer in 1917 nieuw gebouwd.Architect J.C. Wentink schreef in de bouwaanvraag aan de gemeente:

Belcampo (Naarden, 21 juli 1902 – Groningen, 2 januari 1990) was het pseudoniem van de Nederlandse schrijver Herman Pieter Schönfeld Wichers. "Belcampo" is de Italiaanse vertaling van zijn achternaam Schönfeld (= mooi veld).

Hij groeide op in Rijssen, studeerde rechtsgeleerdheid en notarieel recht in Leiden en Amsterdam en werkte korte tijd op een advocatenkantoor.

In de jaren dertig ging hij op reis door Europa. De neerslag daarvan is De zwerftocht van Belcampo, een bundel verhalen die hij in 1938 uitgaf in eigen beheer, net als eerder De verhalen van Belcampo. In 1937 ging hij geneeskunde studeren en op 13 april 1949 legde hij het artsexamen af. Daarna was hij enige jaren huisarts in Bathmen en van 1953 tot 1967 studentenarts in Groningen.

Intussen was in 1946 in Nieuwe verhalen van Belcampo Het grote gebeuren verschenen, een novelle die zich afspeelt in Rijssen. Met enige ironie beschrijft hij de Apocalyps zoals die er volgens hem uit zal zien. Daarin zagen de Rijssenaren hun angsten uitgebeeld in legers van duivels en engelen die op de Dag des Oordeels de rekening komen vereffenen. Dit werd hem in het christelijke bastion niet in dank afgenomen. Jaap Drupsteen bewerkte het verhaal op magisch-realistische wijze voor televisie. De uitzending op Oudejaarsavond 1975 was een groot succes.

Op 2 januari 1990 overleed Schönfeld Wichers. Hij werd, nadat zijn stoffelijk overschot met een platte boerenkar was vervoerd, op 5 januari 1990 naast zijn vader begraven op de Oude algemene begraafplaats in Rijssen.

Dochter Maartje Arian-Schönfeld Wichers beschreef haar herinneringen aan haar vader in 1996 in het literair tijdschrift Bzzlletin.

Overgenomen van Wikipedia Belcampo.

De straatnaam Belcampostraat werd door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht vastgesteld op woensdag 5 november 2003.

De straatnaam Dirck Hoetweg werd door het college van burgemeester en wethouders van de gemeente Utrecht vastgesteld op dinsdag 17 juli 2012.

Koper van al het goed is Willem Bosch. Willem overlijd in 1801 en uit zijn nalatenschap komt het land toe aan zijn broer Theodorus Gerardus Bosch. Theo overlijd in 1802. Na zijn overlijden komt het land naar alle waarschijnlijkheid toe aan zijn vrouw Cornelia van Bijleveld of zoon Paulus Wilhelmus Bosch. Bij de invoering van het kadaster op 1 oktober 1832 staat in ieder geval te lezen dat het land in bezit is van Paulus.

Op zaterdag 22 september 1770 vond ten overstaan van de Utrechtse notaris D. Oskamp de verkoop van de boerderij met landerijen in Abos en Ruwiel met 23 morgen, wei-, hooi-, als henniplanderijen aan de Boschdijk.

Verkoper van de boerderij was Adriaan Ockhuysen Matthiasz. koper was Theodorus Gerardus Bosch. Hij betaald ruim f. 1.500-, gulden voor het goed.

De boerderij en land lagen in de vroegere ambachtsheerlijkheid Ruwiel, buurtschap de Oude Aa. Heden gelegen in de gemeente Stichtse Vecht. In 1803 staat beschreven dat Paulus Wilhelmus Bosch de eigenaar is. Hij is de zoon van Theo.

Paulus zal kort erna de boerderij aan zijn moeder Cornelia van Bijleveld hebben gegeven. Zodat zij voor haar oude dag voorziening kon zorgen uit de opbrengsten van de pachten. Na haar overlijden in 1823 gaat de boerderij, heden gelegen aan de Bosdijk 8 te Kockengen over naar haar schoonzoon. Dat is te zien bij de invoering van het kadaster op 1 oktober 1832. Schoonzoon Hendrik Joseph Baron Michiels van Kessenich, hij is gehuwd met Cornelia Jacoba Bosch.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 1432, aktenummer: 48-1.

Op zaterdag 30 december 1775 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris Adrianus Hoevnaar Sr. een huysinge, erve en grond met 4 caameren en 3 stallingen en een bergh verkocht. De naam van het object was de Zwarte Hengst of later Het Bonte Paard. De belendingen waren de wegh na de Maartensdyk en Blauwe Capelsesteeg. Mede behorend bij de verkoop op die dag waren een halve viertel groot 3 mergen wey- en hooyland aan de Gageldijk, de Kaay in de gerechten van Oostveen (Maartensdijk) en aan de Blauwcapel in de Twaald Hoeven.

De verkopende partij was Otto van Wulven. Van beroep Hospes (kamerverhuurder in zijn eigen huis) aan de Blauwkapel. De kopende partij was Theodorus Gerardus Bosch.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U229a010 aktenummer 175 30-12-1776.

Na het overlijden van Theo in 1802 verhuurt zijn echtgenote Cornelia van Bijleveld op vrijdag 24 november 1809 het onroerend goed als zijnde huisinge en herberge met stallinge, 2 schuuren en annexe woningen mitgaders 3 morgen weiland. Gelegen in de gerechten van Oostveen (Maartensdijk) en aan de Blauwkapel. Huurder van het hele goed is Hendrik van den Bergh.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U272C040 aktenummer 84 24-11-1809.

Luchtfoto van het Fort Blauwkapel te Utrecht; links de spoorlijn Utrecht - Amersfoort en op de voorgrond de spoorlijn Utrecht - Hilversum en de Bastionweg. Met linksonder het huis die op de plek stond waar in 1832 (Voordorpsedijk 1) de hofstede van familie Bosch van Drakestein stond. Luchtfotopname van vrijdag 29 mei 2009. Bron: Het Utrechts Archief, catalogusnummer: 802301.

*

Na het overlijden van Cornelia van Bijleveld in 1823 komen de landerijen van Het Bonte Paard toe aan haar schoonzoon Hendrik Joseph Baron Michiels van Kessenich hij is gehuwd met Cornelia haar dochter Cornelia Jacoba Bosch.

Omstreeks het jaar 1860 werd op het onroerend goed van familie Michiels van Kessenich de Centraalspoorweg aangelegd. Een destijds nieuwe spoorlijn van Utrecht, via Amerfoort naar Zwolle en Kampen. Rond het jaar 1872 kwam daar nog de Oosterspoorweg bij. Een nieuw aan te leggen spoorweg van Utrecht Lunnten, Abstede/Oudwijk naar het Noord-Hollandse Hilversum.

In de jaren zestig van de twintigste eeuw werd op het vroegere stuk grond van familie Michiels van Kessenich de nieuwe straten van Utrecht Overvecht aangelegd. Hierbij te denken aan de Polluxdreef, Vulcanusdreef, Plutodreef, Palles-Athenedreef en de Wolgadreef.

De drie morgen land lag gelegen ten westen van het Nieuwe Hollandse Waterlinie Fort, Fort Blauwkapel en ten noorden van het Utrechtse Zwarte Water een vroeger gegraven kanaal.

In de notariële archieven te vinden in Wijk bij Duurstede ten overstaande van notairs Mariënhoff wordt in de notariële akte nog geschreven over de 'Hoogerwaarde' in plaats de Bosscherwaarden.

Jhr. Paul Bosch van Drakestein en zijn moeder Cornelia van Bijleveld die hij vaak meenam naar Wijk bij Duurstede om bij notaris Mariënhoff zaken te regelen.

Regelde veelal de verkoop van het grasgewas en de na-weide van de uiterwaarden. Maar ook het brandhout of hakhout afkomstig van het sinds in zijn bezit augustsus 1811 zijnde landgoederen Nieuw-Amelisweerd en Oud-Amelisweerd. Paul liet deze zaken aan over Mariënhoff voor het veilen en verkopen.

Dit gebeurde meestal bij familie 'Van de Vegt' in het café van het gehucht Vechten in boerderij annex café Wiltenburg aan de Provincialeweg 116 in Bunnik en Vechten.

Op woensdag 3 mei 1780 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris 't Hoofd een

hofstede met huisinge, bergen, schuur, schaaphok en verder getimmerte, met omtrent een hondert mergen, vijf hondert en vijftig roeden Bouw, Weij en Veenland, staande ende gelegend onder den gerechte van Emminkhuijsen, in de Hoge en Vrije Heerlijkheid van Renswoude, uitmakende het vijfde part van de goederen van den Emminkhuijser Berg getransporteerd.

Koper was Theodorus Gerardus Bosch zijn comparant (zaakwaarnemer) was Adrianus Hoevenaar, de verkoper was Jan Jacob van der Muelen. Zijn comparant was Hendrik van Heteren. Getuigen van het transport van goederen, gelegen op de Emminkhuizerberg in Renswoude waren Jan van Doornik en Antonije Hermannus Hagen.

Op vrijdag 7 januari 1791 compareerde (zaakwaarnemend) notaris Herman Brouwer notaris van de heren van de Hove van Utrecht (rechtbank), residerende (plek van aanwezigheid) bij de Burgemeesteren en Vroedschap derselver Stad. Onder bedienend oog van de nagenoemde getuigen de heer Theodorus Gerardus Bosch, woonende buijten deezer stads Waardpoort en verklaarde den comparant in de beste en bestendigste vorm van rechteren bij deezen te constiueeren (bepalen) en matig te maken, De Heer Jan Smith notaris te Veenendaal speciaal omme te compareeren (op gedaagd) voor den Heer Leen Griffier van den Huijze van Renswoude. En aldaar in den naam van hem comparant verheffing te verzoeken van 't Leen, off van de Leen van de Hofstede om annexis met ruijm Een Honderd Mergen land geleegen onder den Gerechte van Renswoude, op de Emminkhuijzerberg off den gedeelte van dezelfde Hofstede, subject en Leenroerig zijnde aan den voorsz. Huijze van Renswoude ... enz. enz. enz.

Versoekende hier van acte die is deeze Alouis Gedaan en Gepasseerd binnen binnen Utrecht ter presentie (aanwezigheid) van Johannes van Ingen en Henricus Meijberg als Getuigen, die de geprothocolleerde (in het openbaar) Aacte deeser neevens den Heer comparant en mij Notaris meede Onderteekend hebben. H. Brouwer Nots.

Bron: Het Utrechts Archief, archief Taets van Amerongen (bezitters van de Heerlijkheid Renswoude), 1855, 1232.

Zoals in het kort beschreven Theodorus Gerardus Bosch koopt op woensdag 3 mei 1780 ten overstaan van de Utrechtse notaris 't Hoofd een hofstede met huijsinge en ruim 100 morgen land, gelegen op de Emminkhuizerberg van de vorige eigenaar Jan Jacob van der Muelen.  Een kleine 11 jaar later in 1791 wil Theodorus Gerardus Bosch zijn 100 morgen land met hofstede in leen reven aan het huis van Renswoude. 

De betekenis om de landerijen in leen te geven aan het huis Renswoude was een manier om de belastingen en opbrengsten van het vast- en onroerend goed van Theo Bosch over te brengen naar het huis van Renswoude. De landerijen, huizen en boerderijen bleven wel zijn bezit.

Als Theo overlijd in 1802 zal het vast- en onroerend goed vast in handen van zijn vrouw Cornelia van Bijleveld of zoon Paulus Wilhelmus Bosch gekomen zijn. Met de start van het kadaster vanaf 1 oktober 1832 is Theo's kleizoon en neef van Paulus Jan Willem Hendrik Bosch van de ruim 100 morgen gronden in Renswoude eigenaar.

Op negentiende eeuwse kaarten wordt het gebied met hofstede en woningen wat van familie Bosch (Van Oud Amelisweerd) op de Emminkhuizerberg is geweest. De Biezebosch genoemd. Iets wat in achttiende eeuwe notariële document door de stichting niet gevonden is.

In het jaar 1797 koopt Willem Bosch een boerderij met bijbehorend land aan, gelegen in Kamerik Mijzijde. Totdat jaar was de boerderij met land het eigendom geweest van het Convent (klooster) van Oudwijk te Utrecht.

Na het overlijden van Willem in 1801 vererft het goed op zijn broer Theodorus Gerardus Bosch die na een jaar in 1802 overlijd waarna het goed in het bezit komt van zijn zoon Paulus Wilhelmus Bosch. Heden zijn de landerijen en twee huizen in Kamerik Mijzijde te vinden op de Overstek 10 en 12.

Op dinsdag 27 januari 1798 om 16:00 uur in de middag van huize van kastelein B. Mikking te Bennekom (Gelderland) kocht Paulus Wilhelmus Bosch boerderij Bruxvoort te Bennekom aan.

Paul Bosch kocht Bruxvoort aan (toen nog een buitenplaats) voor een koopsom van ƒ. 12.500,- gulden van douairière van G. Umbgrove, Clara Bouricius.

 Bruxvoort betekend doorwaadbare plaats door het moeras.

Al voor 1 oktober 1832 had Paulus boerderij Bruxvoort al overgedaan naar zijn zoon Johannes Gerardus Bosch van Drakestein.

Op maandag 6 oktober 1800 werd ten overstaan van notaris Cornelis de Wijs te Utrecht wordt door donateur Theodorus Gerardus Bosch de helft geschonken aan de donataris zijn zoon Paulus Wilhelmus Bosch van de oliemolen genaamd Het Fortuin, staand bij de stadswallen bij de Catharijnepoort te Utrecht. De andere helft van de oliemolen koopt Paulus Wilhelmus Bosch aan van Johannes Gerardus Dadelbeek en Henricus van der Burgh die de executeur testamentairs zijn van zijn overleden oom Herbert Jan Bosch.

Bron: Het Utrechts Archief 34-4 U256c038 119 en 120.

Op dinsdag 3 november 1868 vond ten overstaan van de Utrechtse notaris Cornelis Govert de Balbian van Doorn. In tegenwoordigheid van 'HoogwelEdelgeboren Heer Meester Nicolaas Pieter Jacob Kien, Ridder Commandeur der Orde van de Nederlandschen Leeuw Lid vaan de Tweede Kamer der Staten Generaal, Lid van de Staten der Provincie en burgemeester der gemeente Utrecht met den Hoogwelgeboren Heer Jonkheer Meester Willem Hendrik de Matteville, secretaris der gemeente Utrecht'.

'Tezamen in hunne vermelde hoedanigheid van Burgemeester en Secretaris der gemeente Utrecht hierbij handelende namens de GEMEENTE UTRECHT ter eene'.

'en de Edel Groot Achtbare Heer Willem Henricus de Heus, Ridder der Orde van den Nederlanschen Leeuw, Lid van de Staten der Provincie en van den raad der gemeente Utrecht, wonende te Utrecht, ter andere zijde der welke hebben te kennen gegeven dat de laatste genoemde heer De Heus in bezit en gebruik houdt onderscheidende gedeelten  van den grond bekend als het Vreeburg liggende aan de noordwestzijde der stad aan de buitengracht tussen de Catharijnekade en de Rhijnkade in den perceelsgewijze kadaster leggers der gemeente Utrecht voorkomende Sectie C, nummers 1650, 3010, 3011, 3012, 3055, 1672, 4051, 3845, 3846 ter namen Willem Hendricus de Heus'.

....

'acte van koop verleden voor den notaris Stevens en getuigen te Utrecht den derde mei achttienhonderd een veertig welke werd overgeschreven ten kantore van der hypotheken te Utrecht den vijfen twintigste mei achttienhonderd een en veertig deel 26, nummer 13 waarbij door den Heer Van Stockum is verkocht een windoliemolen met een pakhuis mitsgaders onder de kluis waarop de molen naar drie oliebakken staande en gelegen op en aan der Wal bijzijde de Catharijnepoort wijk D nummer 569, kadaster sectie C nummer 1671 en 1672 belend ten oosten stadswal ten westen de singel en den berm van de stad en ten noorden de berm van de stad alsmede het regt van gebruik van het terrein aan en nabij den molen behorende aan de stad kadaster Sectie C nummer 1671 alsmede van het bolwerk nabij Catharijnepoort met daarin zijnde vertrekken belans drie guldens jaars ten behoeve der stads kleine vermelden'.

Voor de verkoop van de oliemolen kreeg de heer de Heus een schadeloosstelling van f. 82.000 gulden-, en werd 't Fortuin verkocht aan de gemeente Utrecht voor f. 60.000-, gulden.

Waarop de heer De Heus f. 142.000 gulden op de verkoop verdienden.

Bron: Het Utrechts Archief, 1294, 5284 (284), 1868 nov. 4-1868 dec. 15 284 11.

Op woensdag 21 september 1803 verkochte de kinderen wijlen Jan Carel Reykse, van beroep drossaard van Montfoort en Margaretha Maria van Baerle ten overstaan van de Utrechtse notaris Hermanus Brouwer de hofstde met landerijen aan de Geerkade 45 te Oudhuizen (gem. Wilnis) aan Paulus Wilhelmus Bosch van beroep lid van de departementale rekenkamer van Utrecht.

Waarvan nog diverse percelen gelegen waren in de gemeente Westveen. Voor 1988 nog gelegen in de gemeente Wilnis na 1988 gelegen in de gemeente Nieuwkoop in de provincie Zuid-Holland.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 2455, aktenummer: 86.

Op vrijdag 4 juli 1800 bereikte Albert Heijl ten overstaan van de Utrechtse notaris M.J. van Buuren aan Jan Hendrik Kenkel.

Albert Heijl was aanvankelijk eigenaar van genoemd huis en herberg en kolfbaan, maar verkocht het onder hypotheekstelling aan Margaretha Hoeflaken, gesepareerde huisvrouw van Jacobus Staal, eerder weduwe van Gijsbert Meijer.

Het betreft de financiële afwikkeling van de decretale verkoping -volgens decreetbrief van dinsdag 24 januari 1797 van een huis met herberg en kolfbaan "De Twee Geruste Harten" zuidzijde van de Boterstraat te Utrecht.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 2318, aktenummer: 93 04-07-1800.

Op woensdag 15 juli 1801 verkocht kastelein Albert Heijl, herberg 'De Twee Geruste Harten' aan de Boterstraat 12 ten overstaan van de Utrechtse notaris ... (Utrecht wijk E huisnummer: 337 - kadastraal Utrecht sectie C, perceelnummer: 1817) aan Paulus Willem Bosch (Hypotheekgever) . Een 'huisinge met herberg en kolfbaan' voor een bedrag f. 3.000-, gulden als pandbrief of hypotheekakte, afgelost f. 1.000-, gulden.

Hypotheekafnemer zal herbergier Jan Jurgen Kenkel geweest zijn.

Verkoop geschiede naar aanleiding van Margaretha Hoeflaken eerste weduwe van Gijsbert Meijer, nu gescheiden van Jacobus Staal.

Bron: Het Utrechts Archief, transsportboekjes, studiezaal, Alexander Numankade 199-201.

Op maandag 24 november 1823 vond ten overstaan van de Utrechtse notaris Pieter Adriaan van Schermbeek de verkoop plaats van herberg De Twee Geruste Harten van Anna Maria Alaide Bischoff overleden 10 oktober 1822, weduwe van Jan Hendrik Jurgen Kenkel, ook genaamd Hendrik Jurtgen Kenkel) (wonende aan de Lijnmarkt). Johannes de Greef in de rol als erfgenaam van Van Bisschoff verkocht haar boedel waaronder de herberg aan Johannes Gasseling, herbergier en echtgenote Geertruida van Berk voor een bedrag van f. 4.800-, gulden.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 3352, aktenummer: 6893.

Bij de invoering van het kadaster op 1 oktober 1832 is herberg 'De Twee Geruste Harten' aan de Boterstraat 12 (wijk E, 337) in het bezit van Johannes Gasseling.

Bron: HISGIS Utrecht.

Op vrijdag 20 november 1840 verkocht mejuffrouw Geertruida van Berk, weduwe Johannes Gasseling ten overstaan van de Utrechtse notaris Jacob Hendrik van Schermbeek voor een bedrag van f. 5.500-, gulden aan Hendrik van Berk

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 3410, aktenummer: 4020.

Het gebouw en diverse andere panden aan de Boterstraat in Utrecht zijn rond 1890 aangekocht en afgebroken. Voor de ontwikkeling van een nieuwe melkfabriek die op zijn beurt ruim 90 jaar later in het begin van de jaren 80 van de twintigste eeuw ook werd afgebroken. Waarop op dezelfde plek een appartementengebouw werd gerealiseerd.

'1802 februari 12 Register van transport van het gerecht van Wittevrouwen G. de Rooij transporteerd aan M. P.W. Bosch. Zekere twee morgen weyland genaamd "de Dell, doch zoo groot en klijn dezelve gelegen is onder dezen gerechte, daar westwaards de Steenstraat gaande naar de Blauwcapelse weg, noordwaards de Broekhuysen wetering of Bildse vaart (De Grift of Bildsche Grift), zuidwaarts het plantsoen der landerijen specteerende tot den Capittule van St. Jan en oostwaards de heer Jean de Pelleci naast gelegen zijn.'.

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, 2642, notaris CORNELIS JOHANNES HEIJLIDIJ, aktenummer: 14.

Op woensdag 21 september 1803 verkochte de kinderen wijlen Jan Carel Reykse, van beroep drossaard van Montfoort en Margaretha Maria van Baerle ten overstaan van de Utrechtse notaris Hermanus Brouwer de hofstde met landerijen aan de Geerkade 45 te Oudhuizen (gem. Wilnis) aan Paulus Wilhelmus Bosch van beroep lid van de departementale rekenkamer van Utrecht.

Op donderdag 1 december 1803 ten overstaan van Willem Voorsteegh, van beroep griffier van de lenen van de ridderhofstad Zuylen en schout en schepenen van Wilnis. Hij was gemachtigd door Theodorus Petrus Matthieu, waarop hij gemachtigd was door Paulus Willem Bosch, gecommiteerde van de Departementale rekenkamer van Utrecht.

Waarop Willem Voorsteegh van de kinderen van Jan Carel Reykse en Margaretha Maria van Baarle 5 1/2 morgen en 150 roeden land onder Oudhuizen trasporteerde aan Paul Bosch. Waarvan de retroakte al bekend waren voor dit stuk land vanaf 1728.

Bron: Het Utrechts Archief, 635.

Op donderdag 1 december 1803 ten overstaan van Willem Voorsteegh, van beroep griffier van de lenen van de ridderhofstad Zuylen en schout en schepenen van Wilnis. Hij was gemachtigd door Theodorus Petrus Matthieu, waarop hij gemachtigd was door Paulus Willem Bosch, gecommiteerde van de Departementale rekenkamer van Utrecht.

Waarop Willem Voorsteegh van de kinderen van Jan Carel Reykse en Margaretha Maria van Baarle 1 1/2 'part akker' onder Oudhuizen transporteerde aan Paul Bosch.

Bron: Het Utrechts Archief, 635.

Op zaterdag 6 oktober 1804 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris J. de Wijs, 2 morgen bouwland genaamd de 'Baexen' onder De Bilt geveild door Everard Kol kanunnik van de Dom te Utrecht en executeur-testamentair van de nalatenschap van wijlen heer Gerard Godard baron Taets van Amerongen, heer van Oud-Amelisweerd.

Koper voor f. 600- , gulden was Paulus Willem Bosch (van Drakestein).

Op maandag 8 oktober 1725 ten overstaan van de Utrechtse notaris W. Verwey maakt Joost Taets van Amerongen, van beroep comparende ter Staten van Utrecht, woonachtig te Utrecht Wittevrouwen.

Joost testateert aan zijn tweede zoon Frederik Batavadurus Taets van Amerongen, van beroep Kollonel en commandant van Maastricht, het land genaamd 'Baexenland, gelegen in het gerecht van De Bilt en Ridderdorp

Bron: Het Utrechts Archief, 34-4, U141a002 170 08-10-1725

Van 1777 tot 1805 was het huis Paddenburg te Baambrugge het eigendom van Jan Carel Rijcksz. Erven van Jan Carel verkopen het huis Paddenburg in 1805 aan Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein. Hij heeft het huis aan de Vecht ruim 11 jaar in zijn eigendom. In 1816 verkoopt Paulus het huis door Joan August Classen. Paulus gebruikt Paddenburg in de zomer maanden als buitenverblijf. Dit om het drukke stadsleven van Utrecht in de zomermaanden te ontvluchten.

Op 22 februari 1811 verhuurt Paulus nog een boerderij behorend bij het huis maar dan gelegen in Abcoude en Nigtevecht. Beschrijving van de huurcedule boerenhofstede bastaande in eene boerenwoning c.a. en ongeveer 32 morgen weiland.

Bronnen: Het Utrechts Archief 34-4 Notarissen in de stad Utrecht U272C042 N.W. Buddingh aktenummer: 104, 22-02-1811.

Ir D.L.H. Slebos, Meer Baambrugse buitenplaatsen, in: Jaarboekje 2003 van het Oudheidkundig Genootschap van Niftarlake, blz. 66 - 98.

Op zaterdag 8 juni 1805 kocht Paulus Wilhelmus Bosch op het Logement 'Groot Paushuizen' binnen Utrecht om 16:00 uur in de middag ten overstaan van de Utrechtse notaris Nicolaas Wilhelmus Buddingh het Landgoed Sterrenberg aan voor f. 15.000-, gulden van de familie Van Tuyll van Serooskerken.

De buitenplaats de Sterrenberg is gelegen in Soest en Zeist.

Paulus Wilhelmus Bosch was vanaf toen Heer van Sterrenberg.

Paul Bosch van Drakestein kocht de Sterrenberg aan van de erfgename van Frederik Christiaan Hendrik Baron Tuyll van Serooskerken (1742-1805). Twee jaar eerder van vond er een procuratie plaats, ten overstaan van notaris Hermanus Brouwer te Utrecht, door Frederik Christiaan Hendrik van Tuyll van Serooskerken, als gepensioneerd kolonel der cavalerie, voor Willem van Dam, secretaris van Zeist, tot het passeren voor de gerechten van Zeist en Soest van een schuldbekentenis groot 4000 gulden 5,5,% rente per jaar ten behoeve van Paulus Willem Bosch gevestigd op het landgoed Sterrenberg aan de Amersfoortseweg onder de gerechten Zeist en Soest.

In 1812 verhuurde mr Paulus Willem Bosch van Drakestein (1771-1834), op dat moment ‘Adjoint Maire de la Ville d’Utrecht’, Sterrenberg voor twee jaar aan Victor Jacob Koningsberger. Die was toen ‘commis près la Direction des Domaines de L’Etat’. In 1815 bood hij de buitenplaats opnieuw te huur aan. Sterrenberg bleef tot circa 1900 in het bezit van de familie Bosch van Drakestein. In 1837 stond deze het huis tijdelijk af als noodkerk.

In 1906 werd Sterrenberg door mevrouw Steenberghe bewoond. De laatste bewoner was de familie Mijnhardt (van de gelijknamige farmaceutische fabriek in Zeist). Gedurende de Tweede Wereldoorlog vorderde de Duitse bezettingsmacht het huis en gebruikte dit.

Daardoor raakte het sterk onderkomen. In 1948 benutte de Soesterbergse vrijwillige brandweer ‘Groot Sterrenberg’ voor het geven van een brandweerdemonstratie. Kort daarop werd het huis afgebroken.

Op het terrein van de Sterrenberg werd de Rooms Katholieke begraafplaats 'Carolus Borromeus' aan de Kerklaan te Soesterberg in 1838 aangelegd (Christiaan Huygenslaan 4, Soesterberg). Het stuk van Sterrenberg werd door de zoon van Paulus, Jhr. Carolus (Karel) Theodorus Johannes Bosch van Drakestein, Heer van Sterrenberg aangeboden in augustus 1837 aan de parochie Heilige Carolus Borromeus.

Familie Bosch had op de begraafplaats al een stuk grond gereserveerd, waar in de loop der jaren de overleden familieleden begraven zijn.

Sinds 2012 is er ook een ecoduct over de rijksweg A28 tussen Soesterberg en Den Dolder met de naam 'Sterrenberg'.