Stichting Houtense Hodoniemen

In de achttiende eeuw werd de ambachtsheerlijkheid van Schalkwijk bezit door Andries Cornelis de Normandië. Na zijn overlijden kwam de heerlijkheid in bezit van schoonzoon Jan Messchert (1760-1807). Na het overlijden van zijn echtgenote in 1819 mevrouw Maria Martha de Normandië (1763-1819).

Verkocht André Corneille de Normandië Messchert de ambachtsheerlijkheid van Schalkwijk ten overstaan van de Utrechtse notaris Pieter Adriaan van Schermbeek.

André Corneille had zijn achternaam gewijzigd als eerste beginnende met due van zijn moeder 'de Normandië' om daarna te volgende met de achternaam van vader 'Messchert' wat de 'Normandie Messchert' werd.

Familie Messchert bezat in de achttiende eeuw bierbrouwerij de Oranjeboom in Rotterdam.

Op woensdag 1 december 1819 werd door het domeinenkantoor van de Nederlandse Staat te Arnhem afdeling Gelderland de vroegere vast- en onroerende goederen van het kapittel van St. Jan te Utrecht verkocht per afslag.

Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein kocht het landgoed met de bijbehorende landerijen van De Proosdij aan. De Proosdij had diverse landerijen en percelen in de omgevingen van de gemeente Ede liggen, ook gelegen in Wageningen en bij het dorp Ederveen.

De Proosdij behoorde bij de vast- en onroerende goederen van het kapittel van St. Jan te Utrecht tot 21 februari 1811. Nadien werd deze opgeheven en kwamen het vastgoed en de onroerende goederen toe aan de Staat der Nederlanden. Het boerderijencomplex bestaat tegenwoordig nog in de gemeente Ede. En is gelegen aan de Proosdijweg 37 t/m 41.

In het complex is een kinderenboerderij gevestigd van zorginstelling 's Heerenloo. Wat betreft de andere landerijen is heden (bijna) de hele gemeente Ede op de vroegere gronden van familie Bosch van Drakestein gebouwd (zie kaart bovenaan).

Op woensdag 15 december 1819 werd in Utrecht door het domeinenkantoor van de Nederlandse Staat te Amerongen de vroegere vast- en onroerende goederen van het kapittel Ten Dom verkocht bij afslag. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein kocht toen de gronden en de bijhorende  boerderij De Hoop aan, gelegen in Cothen aan de Ossenwaard.

Na zijn overlijden in april 1834 werden de gronden en boerderij toebedeeld zijn zoon jhr. Johannes Gerardus Bosch van Drakestein.

Na het overlijden van jhr. Johannes Gerardus Bosch van Drakestein (1811-1883) werd het vast- en onroerend goed in het gebied van de Ossenwaard verdeel aan zijn zoon en achterneef.

Boerderij ,, De Ossenwaard'' (Ossenwaard 20) kwam toe aan Johan zijn oudste zoon toe jhr. Carolus (Karel) Petrus Johannes Bosch van Drakestein (1874-1908).

De boerderij werd verkocht aan de familie Van der Horst die er al geruime tijd de pachter op was.

Boerderij ,, De Hoop'' aan de Ossenwaard 19 kwam toe aan Johan Gerardus Bosch zijn achterneef jhr. Johannes Ludovicus Paulus Bosch van Drakestein van Nieuw-Amelisweerd in 1883.

Ruim 27 jaar in 1920 later verkocht Johan Bosch De Hoop aan zijn zwager jhr. Van Nispen tot Sevenaer. Zijn nazaten verkochte de boerderij in de periode 1989-1990 aan de pachter familie Van Rijn die er al geruime tijd de pachters op ,,de Hoop'' waren.

Op dinsdag 14 oktober 1919 werd voor notaris H.J. van Heijst te Wijk bij Duurstede door de weduwe van Jhr. Carolus (Karel) Petrus Johannes Bosch van Drakestein (1874-1908), mevrouw Florentine Caroline Johanna de Sonnaville (weduwe van Carel) en haar dochter Sophronia Paulina Bosch van Drakestein (1882-1931) diverse landerijen uit de Ossenwaard bij Cothen verkocht. Die zij van haar schoonvader Johannes Gerardus Bosch van Drakestein hadden geërfd.

Op woensdag 15 december 1819 werd in Utrecht door het domeinenkantoor van de Nederlandse Staat te Amerongen de vroegere vast- en onroerende goederen van het kapittel Ten Dom verkocht bij afslag. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein kocht toen de gronden van de vroegere ambachtsheerlijkheid 'de Grote en de Kleine Koppel en Maarschalkerweerd' aan te gemeente Oud-Wulven (Houten), na 1954 het huidige Utrecht Lunetten.

Boerderij De Koppel ooit gelegen aan het einde van de Koppeldijk en aan het begin van het Rijndijkje. Was gelegen tegen de grens van het Utrechtse Tolsteeg aan. Boerderij De Koppel was eeuwenlang het eigendom van het Utrechtse kapittel ten DOM.

Op woensdag 15 december 1819 kocht Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein op een veiling te Utrecht de boerderij aan van de Nederlandse Domeinen van het Rijksdomeinen kantoor te Amerongen.

Na het overlijden van Paulus in 1834 erft zijn zoon jongste zoon Gerard Willem Bosch van Drakestein boerderij De Koppel en boerderij De Grote Geer. Bij de vererfbepaling in januari 1835 was boerderij De Koppel al toegewezen aan Gerard Willem Bosch. Toch hwordt De Koppel in het kadaster ingeschreven op het bezit van zijn oudste broer Willem Bosch van Drakestein. Willem bezit het verderop gelegen landgoed Nieuw-Amelisweerd. Pas rond 1845 gaat De Koppel definitief over op het bezit van Gerard Willem Bosch van Drakestein.

Zoon van Gerard Willem Bosch, Paulus Titus Marie Jozef Bosch van Drakestein heeft de boerderij tot aan 1896 in bezit. Waarna bij veiling de boerderij werd aangekocht door veehouder Michiel van Zijl die er al geruime tijd de pachter erop was op De Koppel.

Op maandag 12 juni 1820 werd in Utrecht door het domeinenkantoor van de Nederlandse Staat te Amerongen de vroegere vast- en onroerende goederen van het kapittel van St. Marie verkocht bij afslag. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein kocht toen twee percelen land aan in het huidige Utrecht Lunetten aan. Kapittels in Nederland werden bij Keizerlijk secreet door Napoleon opgeheven per 21 februari 1811. Ruim 9 tot 12 jaar later zouden werden de onroerende goederen en vastgoed van de kapittels door rentmeesters der Domeinen van de Nederlandse Staat worden verkocht. De verkoop van de landerijen werd goedgekeurd bij koninklijke besluit genomen door koning Willem I.

Toen Paul de twee percelen in het huidige Utrecht Lunetten kocht werden er vanaf 1819 al voorbereidingen getroffen voor de aanleg van De Vier Lunetten op de Houtense Vlakte. De 4 Nieuwe Hollandse Waterlinie Forten die werd gebouwd in de periode van 1819 tot 1823. Gelegen tussen de Kromme-Rijn en Koningsweg (Lunet I), Koningsweg en Rijndijk (Lunet II), spoorlijnen Utrecht - Arnhem (Rhijnspoorweg) en de Staatslijn H Utrecht - 's-Hertogenbosch en Houtensepad (Lunet III) en het vierde fort gelegen tussen het Houtensepad en de Ravensedijk (Lunet IV). Een bijna de helft van Paul's perceel werd in gebruik genomen voor de bouw van deze Waterlinie forten.

Na het overlijden van Jhr. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein, in april 1834 kwam het vroegere St. Marie land toe aan zijn dochter en schoonzoon. Jkvr. Henriette Josephine Jacqueline Bosch van Drakestein, zij was gehuwd met Charles Antoine de Baron Bieberstein Roalla Zawadsky.

Over het terrein van Charles en Henriette liep al vanaf de bekendst vroegste bron uit de 15e eeuw het Houtensepad. In 1632 werd dit zandpad, ook echt van jaarlijks vers zand voorzien. Het pad was in de eerste helft van de zeventiende eeuw tot 1795 in het beheer van de Staten van Utrecht. Vanaf 1813 bij het het ontstaan van het huidige koninkrijk der Nederlanden.

Was het zandpad in het beheer van de Provincie Utrecht en van 1850 in het beheer van de Provinciale Waterstaat van Utrecht tot omstreeks het jaar 1969. Toen ging het zandpad wat sinds de twee helft van de negentiende eeuw een verharde weg was geworden. Beheer van de weg werd overgenomen door de  gemeente Utrecht.

Charles de Bieberstein moest ruim 6 jaar later in 1840 een deel van de St. Marie grond verkopen aan de  Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij die er de spoorlijn Amsterdam, Utrecht, Arnhem, Duitse grens erop aangelegde. De spoorlijn werd in de periode van 1843 tot 1845 aangelegd.

Ruim 22 jaar omstreeks 1860 later zou de de Bieberstein grond verder worden aangekocht voor de aanleg van Staatslijn H van Utrecht naar 's-Hertogenbosch - Boxtel worden. Deze werd in de periode van 1865 tot 1869 aangelegd. De Oosterspoorbaan van Utrecht Lunetten naar Hilversum werden in 1872 en 1873 aangelegd. Vele jaren kende bij de kruising van de drie spoorwegen een eerder negentiende eeuw overstap station Lunetten.

Een Houten gebouwtje waar men alleen van de ene naar de andere trein kon overstappen en naar een andere spoorwegmaatschappij. Je kon van het station verder niet andere richting buiten het spoorterrein begaan. Eind jaren dertig van de twintigste eeuw werd er achter de Vier Lunetten langs een nieuwe rijksweg aangelegd. De rijksweg 22, deze is de al oude voorloper van de rijksweg A27. De rijksweg 22, kreeg in 1992 de naam Waterlinieweg nadat de weg door in het beheer kwam van de gemeente Utrecht. Wat eerder van het rijks was geweest.

Midden twintigste eeuw zou het Houtensepad ook zo druk worden met lokaal en regionaal verkeer dat de spoorwegovergang in het Houtensepad. En die maar liefst 3 diverse spoorlijn doorkruiste in september 1974 gesloten. De verbinding voor auto's, vrachtwagen en ander verkeer naar Utrecht en andere richtingen was in de loop der tijd overgenomen door de aanleg van nieuwe snelwegen en provinciale wegen.

Op zaterdag 22 november 1823 werd ten overstaan van de Utrechtse notaris Gerardus Hendrikus Stevens de hofstede met landerijen Chartreuse of Chartroise verkocht. Kopers waren Jan Willem Hendrik Bosch en zijn oom Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein. Het zal vermoedelijk de eerste grote aankoop van Jan Willem Hendrik Bosch geweest zijn. Hij had toen de leeftijd van precies 24 jaar en vier maanden. Jan Willem Hendrik werd geboren op 22 juli 1799 te Utrecht.

Oom en neef kochten de hofstede vanwege de strategische ligging omdat hun moeder en oma Cornelia van Bijleveld al diverse landerijen in de omgeving van Chartroise had vererft via haar broers en familie. Zodat dit vanaf 1823 een groot geheel ging vormen.

De landerijen van Chartroise lagen in de negentiende eeuw en een deel van de twintigste eeuw in de Utrechtse kadastrale gemeenten Zuilen, Achttienhoven en het Lauwerecht.

Vanaf 1923 tot 1930 begon het grondbedrijf van de gemeente Utrecht grote stukken land in dit gebied op te kopen ten noordoosten van de Daalsedijk en de Amsterdamsestraatweg. Grote stukken waren nog begin twintigste eeuw het eigendom van familie Bosch van Oud-Amelisweerd. De Bosch tak die voortkwam uit het huwelijk van Jan Willem Hendrik Bosch die gehuwd was met zijn nicht. Jkvr. Elisabeth Bosch van Drakestein. Zij was de dochter van Jhr. Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein.

De toenmalige gronden van Chartroise waren vanaf begin twintigste eeuw het eigendom van Jhr. Willem Eugene Bosch van Oud-Amelisweerd en Jhr. Jan Willem Marie Bosch van Oud-Amelisweerd. Zij verkochten de gronden van Chartroise gelegen in Zuilen, Achttienhoven en het Lauwerecht aan de gemeente Utrecht. De stad wilde gaan bouwen voor staduitbreidng op het gemeentelijk grondgebied van Zuilen. Deze gemeente bestond tot 1 januari 1954 en werd vanaf die datum bij de stad geannexeerd.

De naambetekenis van hofstede Chartroise is het oud Latijnse woord voor

'' verschrikkelijke plaats''

Jhr. Willem Eugene Bosch van Oud-Amelisweerd de laatste particulieren eigenaar van Chartroise woonde in jaren twintig van de twintigste eeuw aan de Maliebaan 22 te Utrecht.

In het december nummer van het historische tijdschrift Oud Utrecht in het jaar 1938 beschrijft J.L. Planjer de historie van de hofstede en landerijen van Chartroise in Utrecht.

Een bezoeker van het Noordelijk stadsdeel, die zich door de uitgestrekte wijken tussen de Amsterdamsestraatweg en de Vecht in de richting van het dorp Zuilen wil begeven, zal daar
weinig meer vinden van de landelijke omgeving, die vele ouderen zich kunnen herinneren.

Waar slechts twintig of vijf-en-twintig jaar geleden nog landelijke wegen langs flinke boerenhofsteden te midden van ruime weidevelden, naar het afgelegen, schilderachtige dorpje Zuilen leidden, zijn thans brede wegen voor druk stadsverkeer aangelegd, waarlangs zich de talrijke middenstands- en arbeiderswoningen rijen, die nagenoeg een tiende gedeelte van de bevolking van „Groot Utrecht” gedeeltelijk op Utrechts, gedeeltelijk op Zuilens grondgebied huisvesting geven.

Hoewel de aanleg op zich zelf ruim en vriendelijk is, heeft de stad het land onherroepelijk verdrongen. Toch komt men langs de laan van Chartroise gaande, eensklaps in een omgeving. die nog aan de verdwenen landelijkheid herinnert, daarvan nog een overblijfsel is.

Midden op een gazon staat een oude boerderij de hofstede Chartroise welke in deze stedelijke omgeving niet uit de toon valt, wijl het terrein onderdeel vormt van een brede groene
strook, van sportterreinen, speelvelden en plantsoen, welke langs de Utrechtse rondweg (de Marnixlaan) gelegen de bebouwing op weldadige wijze doorsnijdt.

Beziet men de hofstede wat aandachtiger. dan merkt men trots de toestand van verval waarin zij verkeert dat deze gebouwengroep niet toevallig is gespaard; meerdere belangwekkende details wijzen er op, dat deze boerderij, al is zij kunsthistorisch niet zeer belangrijk, een lange en belangwekkende historie zal hebben.

En niet alleen de boerderij, doch ook de omgeving daarvan met de oude boombeplanting, de resten van een statige bomenlaan in de richting van de recht en vooral het typische middeleeuwse poortgebouw, op een gewelf boven de ringsloot gebouwd, duiden aan dat men zich op historisch terrein bevindt.

We zijn dan ook op de gronden waar één van de voormalige kloosters van Utrecht heeft gestaan: het klooster „Nieuwlicht” of „het Nieuwe Licht”.

Van de zeer talrijke kloosters, die in de bisschopsstad Utrecht of haar onmiddellijke omgeving waren gevestigd, zijn er niet vele meer, die gedeeltelijk gespaard of uit hun in andere bebouwing opgenomen overblijfselen nog zijn te herkennen.

Ik noem slechts het Sint Agnietenklooster (waarvan de laatste resten zijn opgenomen in het Centraal Museum), het Sint Catharijneklooster, eertijds nabij het tegenwoordige Vreeburg gelegen.

Later verplaatst naar de Lange Nieuwstraat naast de Kathedraal, waarvan de oude kloostergang en zalen gedeeltelijk gerestaureerd het Brandweermuseum en het Museum voor nieuwe religieuze kunst (zinrijke bestemming) huisvesten.

Wel treft men, in en buiten de stad, in de straatnamen nog de herinnering aan tal van kloosters, als daar waren: het Predikherenklooster, het Begijneklooster, het Hieronymusklooster, het Ursulinen (Abraham Dole) klooster. de abdij Oudwijk en het Karthuizerklooster Nieuwlicht aan de laan van Chartroise.

Zoals uit deze laatste naam blijkt werd het klooster Nieuwlicht door Karthuizer monniken bewoond.

In 1392 werd het klooster door Zweder en Willem van Abcoude gesticht en hun vriend Tideman Grauwert reeds eerder in de orde opgenomen werd de eerste prior. De bouw van het klooster had eerst in 1393 plaats op een landgoed genaamd „Bloemendaal", groot 20 morgen, daartoe in erfpacht afgestaan door Arnoud van Tricht, proost van St. Jan.

Zij leefden als kluizenaars in strikte afzondering, zonder te praten. Van hieruit bestierden zij desalniettemin landerijen tot in de Hoeksche Waard bij Rotterdam. De oorsprong van de Kartuizer orde ligt in de bergen van Chartroise, tussen Grenoble (Frankrijk) en Chambery.

Het bestaan van het klooster en zijn bewoners schijnt zich zonder grote schokken te hebben voltrokken tot in de reformatietijd, toen in 1578 aldaar troepen werden gelegerd, omdat men vreesde, dat de gebouwen door de Spanjaarden zouden worden bezet.

Dat in die woelige en onzekere tijden, waarin nieuwe geestelijke waarden zich onstuimig baan braken, de samenleving van monniken en soldaten niet in vrede kon bestaan, is duidelijk. De veel geplaagde monniken trokken zich op 15 januari 1579 terug en verspreidden zich over kloosters in Brugge, Edingen, 's-Hertogenbosch en andere.

Daarmede was het lot van de gebouwen beslist. In 1580 werden zij grondig afgebroken en de afkomende steen gebruikt voor versterking van de stad; slechts het poortgebouwtje bleef voor de verwoesting gespaard. Ter plaatse werd toen een hofstede gebouwd, waarvan het tegenwoordige woonhuis het in de loop der eeuwen sterk verminkte overblijfsel is.

De stal en het achterhuis, welk geen enkele architectonische waarde hebben, dateren uit 1863, gelijk op een steen in de Westgevel is aangegeven. Het vrijstaande bakhuis is van veel ouderen datum en heeft wellicht tot de oorspronkelijke gebouwen behoort.

Een indruk van de oude boerderij kan men nog krijgen uit de omschrijving. waarmede de bezitting in 1823 te koop werd aan geboden.

„Een kapitale en aangenaam gesitueerde hofstede genaamd Chartroise bestaande in een Heerenhuizinge met fraai behangen zaal. twee beneden- en twee bovenkamers. Voorts een boeren huizinge van drie vertrekken, ruime deel met stallinge voor paarden en hoornvee, bakhuis, schuur, berg. Mitsgaders dezelve hofstede omringd van zijn grachten, laanen en steegen beplant met zware eiken en andere opgaande boomen (hier herkennen wij nog de tegenwoordige kloosterlaan. hoewel de eiken door andere boomen zijn vervangen) en bij het inkomen van gemelde hofstede voorzien van een poort met duivenhok en keuken, erve, tuin en moesland te zamen groot 28 roeden, 36 ellen en 34 palmen.”

In 1839 werd het huis verbouwd en modern ingericht. Tot dien tijd droeg het, naar het schijnt, nog alle kenmerken van oudheid, dikke zware muren, met vroeg-renaissance raamkozijnen en nissen, welke toen vervangen werden door vensters met grote ruiten.

Wanneer de boerderij Chartroise wordt genoemd, komt wellicht nog in herinnering de overlevering. dat aldaar een zware linde, de „Monnikenboom” stond, waar in dien tijd de Utrechtse kindertjes moesten worden gehaald. In 1830 en 1836 werd deze boom door blikseminslag en storm zwaar beschadigd, maar hij verheugde zich nog langen tijd in de belangstelling van de jongere Utrechtse burgerij. die zich op de boerderij kwam vermaken.

De knecht van de toenmalige bewoner verborg zich in de boom en riep dan tot de jongelui „pluk mij, pluk mij, 'k zal alle dagen zoet zijn.”

Er ontstond dan algemene vreugde, men ging spelletjes om de boom doen en de pret eindigde met roometen bij vrouw van Dam. die de boerderij toen bewoonde. In 1851 werd de boom omgehakt en eindigde dus dit vermaak.

De boerderij, in de 19e eeuw in het bezit gekomen van de familie Bosch van Oud-Amelisweerd werd in 1905 door de Gemeente Utrecht gekocht. Sedert werd zij verhuurd. doch als boerderij had zij het bestaansrecht verloren, daar de landerijen in de omgeving geleidelijk voor woningbouw werden bestemd.

Natuurlijk trok allereerst het poortgebouwtje de aandacht van hen, die op het behoud van de resten van het oude klooster prijs stelden.

Dit typische poortgebouw een voorbeeld van eenvoudige burgerlijke bouwkunst uit de middeleeuwen opgetrokken van reuzenmoppen en gedekt met een eenvoudig zadeldak, afgesloten door twee topgevels. staat zeer karakteristiek op een over de sloot geslagen gewelf, waarover door twee grote van een gedrukte boog voorziene poortopeningen toegang tot het terrein wordt verkregen.

De Onderteekende:

1.   Jonkvrouw Anna Catharina van de Poll douariere van Jonkheer Meester Wilhelmus Johannes Marie Bosch van Oud-Amelisweerd zonder beroep wonende te Utrecht als vruchtgebruikster van de helft die nalatenschap van haren gezeyden echtgenoot ingevolge akte van huwelijksvoorwaarden verleden voor notaris Jacob Hendrik van Schermbeek te Utrecht den 25 Augustus 1859.

2.   Jonkheer Meester Jan Willem Marie Bosch van Oud-Amelisweerd rechter in de Rechtbank wonende te Utrecht.

3.   Jonkheer Frederik Herman Hendrik Bosch van Oud-Amelisweerd zonder beroep wonende te Nijmegen.

4.   Jonkvrouw Marie Henriette Pauline Bosch van Oud-Amelisweerd echtegenoote van en ten bijgestaan door Jonkheer Meester Chithany Thomas Johannes Schade van Westrum voorzitter van den Raad van Beroep rechter plantsveruninger en Lid van den Gemeenteraad wonende te 's-Hertogenbosch.

5.   Jonkheer Willem Eugéne Bosch van Oud-Amelisweerd, notaris wonende te Utrecht ter eene zijde en Doctor Bernarders Reiger, ridder in de orde van den Nederlandschen Leeuw. Burgemeester der gemeente Utrecht ten deze bijgestaan door Meester Johannes Bool, secretaris der gemeente te namen in hunne voormelde hoedanigheid vertegenwoordigend het College van Burgemeester en Wethouders dier gemeente en als zoodanig handelende uit kracht en ter uitvoering van het besluit van den Raad der gemeente Utrecht genomen in zijne openbare vergadering van den dertiende Juli 1900 en en vijf goedgekeurd door de Gedeputeerde staten van Utrecht bij hem besluit van den derden Augustus daaraanvolgende N. 335 ter andere zijde, zijne overgekomen als volgt.

B.   enige percelen grond gelegen onmiddelijk ten westen van de ander A. genoemde percelen en ten noordoosten van deb Amsterdamschen straatweg, kadastraal bekend gemeente Zuilen sectie B Nr. 417, 418, 438, 439. 440, en 441 en voorts van Nr. 351a het randelijk gedeelte ter grootte van plus nummer 266 A. van Nr. 416 het zuidoostelijk gedeelte ter grootte van plus minnis 5,25 et a van Nr. 419 het zuidoostelijk gedeelte ter grootte van plus minnis 155 A, welke perceelen en perceels gedeelten tezamen eene groote hebben van plusminnis 10 hectare 19 centiaren 5 centiaren of zoveel minder of meer als bij de kadastrale hermeting zal blijken en zooals die grond op de bovengenoemde teekening met licht roode kleur is aangeduid.

7.   verso vak 6 twee balden geen renvooi 10e Deel met W. van den Wurff op welke vermeld staat (10 Die met W. van der Wurff op welke vermeld staat) Gratis geregistreerd te Utrecht den 17 den December 1901 deel 74 folio 179 recto vak 8 twee bladen geen renvooi 11 die met W. Jongerius en Chr. Getuigt op welke vermeld staat Gratis geregistreerd te Utrecht den 28sten December 1903 deel 78 folio 73 verso vak 6 twee bladen twee renvooi gestand door behalve die omtrent de perceelen kadastraal bekend gemeente Lauwerecht sectie B nr. 21 en gemeente Zuilen sectie B.W. 438 en 439.

Artikel 5.

De gemeente zal de lasten aan het gekochte verbonden dragen van 1 Januari af en met dien dag zullen te haren voordeele zijn de uit die perceelen gaande baten en huren.

Artikel 9.

De gemeente Utrecht zal voor hare rekening houden en voldoen alle rechten en koste waartoe deze overeenkomst de levering van het verkochte daarom der begrepen aanleiding zal geven.

aldus overeenkomst gekomen en in duplo opgemaakt te Utrecht den 30sten December 1900 en vijf.

Contracten ten andere zijde

Burgemeester en Wethouders
der gemeente Utrecht

De Burgemeester

B. reiger

De Secretaris

J. Bool
Contracten ter eene zijde

Douairiere Bosch van Oud-Amelisweerd

geb. Van de Poll
Bosch.

F.H.H Bosch van
Oud-Amelisweerd

Mevrouw Schade v. Westrum
geb. Bosch

Oud-Amelisweerd.
Schade van Westrum

W.E. Bosch v. Oud-Amelisweerd.

N. 1381 In duplo geregisterd te Utrecht den tweeden januari 1900 en zes deel 81 verso vak 2 drie baden geen renvooi.

Ontvangen voor echt twaalf duizend gulden. f. 12.000.
De Ontvanger

Viersteeg

Volgt de aangehechte kaart

De Ontvanger

Vierstaag

Volgt de aangehechte kaart.

Op zaterdag 11 november 1826 om 13:00 in de middag Achter de St. Pieter te Utrecht ten overstaan van notaris Wigman kocht Paulus Wilhelmus Bosch van Drakestein boerderij Rhijn en Molenzigt, gelegen aan de Vaartsche Rijn te Jutphaas met bijbehorende landerijen in kadaster Jutphaas Sectie E. Boerderij behoorde voor die tijd aan bij de Buitenplaats Rhijnzigt. Gelegen ten noorden van de boerderij. De verkopende familie waren de nazaten van Frans van Niekerken.